weerzien met Sabelo

Op 24 juli was het eindelijk zo ver. Nadat ik terug was van de NCP stond de taxi me op te wachten om me naar de grens te brengen. Na een rit van ongeveer 2u kwam ik aan bij Matsamoborder. Wanneer ik de Swazigrens over was, belde ik Sabelo. Hij zou me staan opwachten aan de grens. En ja hoor, daar stond hij. In zijn outfit van Matsamo, goedlachs als altijd. Het was zo onwerkelijk...
Na nog even in Matsamo te zijn, vertrokken we naar zijn huis. Daar werd ik opgewacht door de hele familie. De kindjes lachten en riepen naar auntie. De hele avond heb ik met de kinderen bezig geweest en gespeeld. En ook al was de elektriciteit uitgevallen, het kon de pret niet bederven. Na een heerlijke maaltijd kroop ik samen met Carol in bed (Sabelo had zijn plaats aan mij afgestaan) en de kinderen achter het bed.
De volgende dag kreeg ik een vetkoek (een soort smoutebol, maar dan koud) en nadien nog een ontbijt. Sabelo was al naar zijn werk, dus die zag ik ’s middags pas terug. De hele dag spendeerde ik met de kinderen en Carol. Carol maakte vlechtjes in mijn haar en we gingen wat wandelen in de buurt. Wanneer Sabelo ’s middags weer terug is, moet ik meteen weer vertrekken met hem. Hij brengt me terug naar Swaziland, maar het zal wat langer duren, vermits hij met zijn grote auto niet op de smallere wegen durft rijden